Prawo stałego pobytu obywatela UE

Sposób kalkulacji okresu pobytu oraz okresów aktywności zarobkowej wymaganych dla stwierdzenia nabycia prawa stałego pobytu jest specyficzny.

Pobyt uznaje się za nieprzerwany, jeśli:

• żadna z przerw nie była dłuższa niż 6 miesięcy oraz

• przerwy nie przekroczyły łącznie 6 miesięcy w danym roku.

Pobytu nie przerywa czasowa nieobecność w Polsce, która jest spowodowana:

• koniecznością odbycia obowiązkowej służby wojskowej;

• ważną sytuacją osobistą (w szczególności związaną z ciążą, porodem, chorobą, studiami, szkoleniem zawodowym, oddelegowaniem), wymagającą obecności cudzoziemca poza Polską, o ile przerwa ta trwała nie dłużej niż przez 12 kolejnych miesięcy;

Pobyt przerywa:

• wykonanie decyzji o wydaleniu obywatela UE – w przypadku powrotu do Polski pobyt naliczany jest od tej daty.

Do okresów pracy lub wykonywania innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek zalicza się okresy przerw w pracy/ samozatrudnieniu obywatela UE:

• wynikających z niezamierzonego bezrobocia

• niezależnych od jego woli

• powstałych wskutek okresowej niezdolności do pracy z powodu choroby lub wypadku.