Zezwolenie na pobyt czasowy – inne okoliczności uzasadniające zamieszkiwanie przez okres dłuższy niż 3 miesiące

Wymogi

Aby cudzoziemiec mógł uzyskać zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 187 pkt 8 ustawy o cudzoziemcach, konieczne jest spełnienie przez niego w sposób łączny następujących wymogów:

• jest on osobą uprawnioną do wystąpienia o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w ww. celu – jest zatem obywatelem państwa trzeciego lub bezpaństwowcem, a w chwili wystąpienia z wnioskiem w tej sprawie przebywa na terytorium Polski legalnie na podstawie krótkoterminowego tytułu pobytowego (z wyłączeniem pobytu m.in. w celach humanitarnych);

• zarówno deklarowany, jak i rzeczywisty cel jego pobytu na terytorium RP, musi być inny niż wymieniony w art. 187 pkt 8 ustawy o cudzoziemcach, zostać udokumentowany oraz stanowić podstawę ubiegania się przez cudzoziemca o zezwolenie na pobyt czasowy, a jednocześnie musi uzasadniać jego pobyt na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 3 miesiące;

• posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

• posiada źródło stabilnego i regularnego (tj. cechującego się względną trwałością i ciągłością) dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu. Wysokość posiadanego dochodu musi być wyższa niż próg pomocy socjalnej (tj. aktualnie dla osoby samotnie gospodarującej – w wysokości wyższej niż 776 zł netto miesięcznie, dla osoby w rodzinie – w wysokości wyższej niż 600 zł netto miesięcznie);

• posiada zapewnione miejsce zamieszkania na terytorium RP;

• dopełni wymogów formalnych związanych z zezwoleniem, w tym: złoży wniosek osobiście, na formularzu, wraz z niezbędnymi załącznikami, a także okaże ważny dokument podróży (lub w uzasadnionych przypadkach, jeśli cudzoziemiec nie posiada dokumentu podróży, a jego uzyskania nie jest możliwe – inny dokument potwierdzający jego tożsamość), złoży odciski linii papilarnych (z wyłączeniem sytuacji, kiedy pobranie odcisków nie jest fizycznie możliwe) oraz uiści opłatę skarbową.